کد مطلب:276575 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111

ثواب عبادت کنندگان
دلیل بر این كه دعا كنده برای تعجیل فرج حضرت قائم علیه السلام همچون ثواب عبادت تمام بندگان را درك می كند، روایتی است كه در تفسیر البرهان و غیر آن مسنداً از پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله آمده كه: به علی بن ابی طالب علیهما السلام فرمود: همانا مثل تو همچون «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» است، كه هر كس آن را یك بار بخواند مانند آن است كه یك سوم قرآن را خوانده باشد، و هركه آن را دو بار بخواند مثل این است كه دو سوم قرآن را خوانده باشد، و هركه آن را سه بار بخواند، مانند كسی است كه تمام قرآن را خوانده باشد. تو نیز چنین هستی كه هركس در دل، دوستت بدارد یك سوم ثواب بندگان را خواهد داشت، و هركه به دل و زبانش دوستت بدارد، دو سوم ثواب بندگان را خواهد داشت، و كسی كه به دل و زبان و دستش دوستت بدارد، ثواب تمام بندگان برای او خواهد بود. [1] .

می گویم: وجه استشهاد این كه منظور از محبّت و دوستی به زبان آن است كه محبّت قلبی با زبان اظهار گردد، و منظور از محبّت با دست اظهار محبّت قلبی به وسیله دست



[ صفحه 642]



می باشد، با هر كاری كه از او ساخته است، پس هر آن كه برای مولایمان صاحب الزمان علیه السلام درخواست یاری و فرج كند به خاطر محبّت نسبت به امیر مؤمنان علیه السلام، دست هایش را به سوی آسمان بردارد، و از درگاه خداوند این حاجت بزرگ را تقاضا نماید، در حقّ او مصداق می یابد كه دوستدار امیر المؤمنین علیه السلام است، و دوستی آن جناب را با دست و زبان ابراز می دارد. چنان كه هرگاه كسی شخصی را دوست بدارد و بداند كه آن شخص را فرزندی است زندانی یا بیمار، و بدین جهت آن شخص بی نهایت اندوهگین است، محبّت او را وامی دارد كه درباره فرزندش دعا كند، و بدین وسیله دوستی خویش را نسبت به آن شخص اظهار می نماید.

و باید دانست كه اظهار محبّت با دست اقسامی دارد، از جمله: یاری كردن محبوب و دفع آزار از او، یا از كسانی كه مورد علاقه محبوب هستند به هر وسیله و ابزاری كه می تواند از ابزارهای جنگی و غیر این ها.

و از جمله: نصرت و یاری محبوب با دعا كردن درباره او، و دست ها را به هنگام دعا به سوی آسمان بلند نمودند.

و از جمله: نوشتن فضایل محبوب و امور دیگری كه در این زمینه باشد، و با آن محبّت قلبی آشكار گردد، چنان كه پوشیده نیست.


[1] تفسير البرهان: 521:4؛ چنانكه محبّت امير المؤمنين عليه السلام نشانه حلال زاده بودن است كه از اصحاب رسول خداصلي الله عليه وآله در كتب شيعه و سني مشهور است كه مي گفتند: ما فرزندان خود را به محبّت علي بن ابي طالب آزمايش مي كرديم، از درگاه خداوند خواهانيم كه ما را بر دوستي و ولايت آن حضرت زنده بدارد و بميراند ودر دنيا و آحرت دست ما را از دامان حضراتش كوتاه نگرداند. (مترجم).